Op 1 oktober hebben we de jaarwisseling 2019-2020 geëvalueerd in de gemeenteraad. Tijdens deze jaarwisseling was het ruim drie uur in een klein gebied van ongeveer vijf voetbalvelden tussen de Kranenburg, Vanenburg en Blankenburg totaal ordeloos. Vuurwerk en intimidatie naar politie, Handhaving, buurtcoaches en buurtvaders, vernielingen, autobranden. Allemaal voorbeelden van op dat moment ontbrekend gezag. In dit debat hebben we aangegeven dat de situatie op die plek, op dat moment haast leek op een ‘anarchistische vrijstaat’. Een plek waar alles kon, en gezag en handhaving heel lastig was. Uiteraard gaat dit niet over de hele wijk, maar over die specifieke plek op dat specifieke moment en die specifieke rellende groep jongeren. Wat daar op dat moment gebeurde kon echt niet, en daar zijn alle betrokkenen binnen en buiten de raad het over eens. “Op 1 januari 2020 tussen middernacht en 3 uur ’s ochtends was een gebied van ongeveer 5 voetbalvelden, tussen de Kranenburg, Vanenburg en Blankenbrug een haast anarchistische vrijstaat” . In dit debat hebben we ook aangegeven dat we deze situatie vooral vervelend vonden omdat we zien dat, na een lastige periode, de wijk juist vooruit gaat. Er gebeuren goede dingen door betrokken inwoners. Er wordt vernieuwd. Daarom was het zo naar dat een relatief kleine groep mensen het verpestte voor iedereen. “We zien dat een relatief kleine hoeveelheid jongeren het voor een groter deel van de wijk verpestte. Een wijk die juist vooruit gaat” . We hebben aandacht gevraagd voor concrete maatregelen en inzicht in de plannen om herhaling te voorkomen. Van de burgemeester hebben wij in het debat begrepen dat de voorbereidingen hiervoor in volle gang zijn en dat de geleerde lessen in de praktijk gebracht worden. De volledige tekst tijdens de raadsvergadering van 1 oktober 2020: “Voorzitter, Op 1 januari 2020 tussen middernacht en 3 uur ’s ochtends was een gebied van ongeveer 5 voetbalvelden, tussen de Kranenburg, Vanenburg en Blankenbrug een haast anarchistische vrijstaat. Een uiterst chaotische en tegelijkertijd gecoördineerde confrontatie van 80-100 jongeren met medewerkers van de politie, handhaving, brandweer, buurtcoaches, buurtvaders en inwoners van de wijk speelde zich af in nauwelijks drie uur tijd. Aangejaagd door een stel criminele hufters die uitdaagden, intimideerden en overlast bezorgden. Vandaag staan we in politieke zin stil bij deze gebeurtenissen. En laat duidelijk zijn, de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor deze heftige gebeurtenissen ligt bij die hufters. En, in het geval van minderjarigheid, bij ouders. Daar begint het. Politieke verantwoordelijkheid heeft zijn grenzen. We zien dat een relatief kleine hoeveelheid jongeren het voor een groter deel van de wijk verpestte. Een wijk die juist vooruit gaat. Woorden als ‘angst’, ‘intimidatie’, ‘maatschappelijk probleem’, uit beide memo’s roepen urgentie op. Het zijn stevige woorden. En nog steeds komen er signalen binnen dat inwoners overlast ervaren maar geen melding doen uit angst voor repressailes. Het is treurig dat dit nog steeds gebeurt. Wat gaan we hiermee doen? De aanbevelingen uit de memo waren erg algemeen. We gaan ‘jongeren ondersteunen op verschillende leefgebieden’ Dit moet ‘outreachend’ van aard zijn. Ook zal de balans tussen ‘repressie en preventie’ heroverwogen worden, en zal de ‘ouderbetrokkenheid worden vergroot’. Mooie ambtelijke intenties. Nu wordt op de meeste aanbevelingen inmiddels wel voortgang gemeld maar alles een stap concreter zou wenselijk zijn om te begrijpen wat bedoeld wordt. Nieuw in de benadering lijkt de zogenaamde Best Person te staan, negen goed getrainde personen met aanzien in de wijk die in de wijk gaan surveilleren en jongeren aanspreken op overlast gevend gedrag. Goed om mensen met aanzien een belangrijke rol te geven, maar in hoeverre draagt dit ook bij aan structurele problemen die gemeld worden in de wijk? En waren de buurtvader dan geen best persons? Voorzitter, ik sluit af met een citaat uit de laatste memo: “De politie-inzet is er dit jaar in principe op gericht om een herhaling te voorkomen”. Dat lijkt het CDA een open deur maar hoe moeten we het begrip ‘in principe’ eigenlijk lezen? Het klinkt als een voorbehoud. Voorzitter, ik rond af. We mogen verwachten dat iedereen, maar in de eerste plaats de jongeren en hun ouders, hun verantwoordelijkheid voor de leefbaarheid van hun wijk nemen. De kernvraag is nu: zijn we er klaar voor? Wat zijn de blinde vlekken in de gekozen benadering? Dank u.”

De boeren zijn het laatste jaar veel in het nieuws. Ondanks de vele stoppers heeft ook de gemeente Ede nog heel wat agrariërs binnen haar grenzen. Een daarvan is Carola van Ruiswijk (44). Zij bestiert samen met haar man Jan (en hun vijf kinderen tussen de 6 en 12 jaar) een melkveehouderij met ongeveer zeventig koeien en hun eigen kalveren en pinken. Naast boerin en moeder is ze sinds mei 2018 raadslid voor het CDA in de gemeente Ede. Genoeg te vragen dus. Kom je zelf van de boerderij? Nee, ik ben geboren en opgegroeid in Aalsmeer. Na het vwo ben ik journalistiek gaan studeren in Ede. Daarna deed ik nog een jaar aan de Evangelische Theologische Hogeschool in Veenendaal, maar ook die studie vond ik zo boeiend dat ik die heb afgemaakt. Hoe heb je jouw man leren kennen? Ik woonde in een studentenhuis aan de Zuiderkade, schuin tegenover het ouderlijk huis van Jan. Jan kwam op verzoek van onze huisbaas regelmatig dingen repareren en zo hebben we elkaar ontmoet. We zijn in 2007 getrouwd en eerst gaan inwonen bij Jans ouders op de boerderij. Jan was toen al jaren volop boer, omdat de gezondheid van zijn vader problematisch was geworden. Je hebt ook nog voor de Evangelische Omroep gewerkt. Ja, ook dat vond ik enorm leuk om te doen. Ik ben begonnen in de tijd dat kindertijdschrift ZeGGuS werd opgestart, maar ik heb in de loop der jaren op veel plekken binnen de EO gewerkt. Intussen was ik meerdere malen moeder geworden. Bij onze vijfde voelde ik dat ik moest gaan stoppen omdat het anders echt te veel zou worden. Dat vond ik even lastig, want ik heb met veel plezier gewerkt voor de EO. En mijn vaste inkomen was heel prettig naast een steeds fluctuerende melkprijs. Wat gebeurt er eigenlijk met jullie melk? Onze melk gaat naar een kleinschalige kaasfabriek – De Graafstroom in Bleskensgraaf – die ontstaan is door de fusie van Friesland Foods met Campina. Daar zit een mooi verhaal achter. De genoemde fusie mocht alleen doorgang vinden van de Europese Mededingingsautoriteit als er twee fabrieken werden afgestoten, waarvan de kaasfabriek in Bleskensgraaf er eentje was. Een groepje boeren wilde deze fabriek samen kopen om als echte coöperatie, kaas te blijven maken. Vanuit hun christen-zijn besloten ze bovendien om principieel niet op zondag bij de melkveehouders de melk op te laten halen. Aanvankelijk werden ze totaal niet serieus genomen, maar wonderlijk genoeg kwamen de coöperatie én financiering toch van de grond. Later hoorden wij ervan en zijn we overgestapt naar De Graafstroom. De Graafstroom is nu een goed draaiende fabriek, die eigendom is van slechts 190 boeren, met Albert Heijn en Lidl als grote afnemers. We maken kazen van hoge kwaliteit, die veelal in de prijzen vallen. Dus jullie redden het wel? Nou, boeren anno 2020 is wel een uitdaging. De melkprijs wordt per maand vastgesteld en is afhankelijk van allerlei internationale factoren waarop wij geen enkele invloed hebben. Verder hebben we als boeren last van de enorme regelgeving vanuit de verschillende overheden, regelgeving die soms mijlenver bij onze dagelijkse praktijk vandaan staat en nauwelijks uitvoerbaar is. Hoe verhoudt jullie christelijk geloof zich met het boer-zijn? Jan en ik hebben allereerst samen de zorg voor vijf kinderen en ruim honderd dieren. Ons schieten vaak wijsheid en energie te kort, dus hebben we elke dag onze Schepper nodig om goed te zorgen voor al dat leven. We zien ook veel van Gods schepping op onze boerderij, met alles wat in en om onze wei groeit, bloeit, leeft en vliegt, en genieten daar enorm van. Ons bedrijf is een kringloop, die begint met de aarde. Als de bodem van onze wei op orde is, is die veel vruchtbaarder. Daarom verdiepen we ons daarin. We willen goede rentmeesters zijn over datgene wat ons is toevertrouwd. Jullie hebben een melktap bij het bedrijf staan, waarmee na betaling een afgepaste hoeveelheid melk kan worden getapt. Ja, heel gezellig is dat. We zijn begonnen met alleen verse melk, maar het assortiment is inmiddels flink uitgebreid. In 2016 hebben we de tap officieel laten openen door twee wethouders. Naar aanleiding van het praatje dat ik hield, vroeg de toenmalige wethouder Willemien Vreugdenhil om eens na te denken over het raadslidmaatschap. Mijn eerste gedachte was: ‘Daar heb ik geen tijd en geduld voor,’ maar toen ik me er toch in verdiepte, bleek het juist afwisselend te zijn. Ik kwam op de CDA-lijst en in mei 2018 in de raad. Ik heb er nog geen dag spijt van gehad. Het is fijn om weer collega’s buiten de deur te hebben en om op deze wijze wat te kunnen betekenen voor anderen. In de lokale politiek sta je immers dicht bij de burgers. Wat is moeilijk en wat is mooi aan het boerenbestaan? Het moeilijkste vind ik als, ondanks al ons ploegen en zwoegen, het werk ons soms uit handen glipt. Als we bijvoorbeeld alles hebben geprobeerd en een koe of kalfje toch sterft. Het allerleukste is de omgang met de dieren en dat we dit steeds meer als gezin doen. Al onze vijf kinderen zijn ieder op hun eigen manier deel van ons boerenbedrijf. Als ik die vijf in hun overalletjes over het erf zie lopen, ben ik intens dankbaar. Allemaal hebben ze aardigheid in en handigheid met de dieren gekregen en ze helpen mee in en rond het huis. We zijn een echt gezinsbedrijf geworden. De uitgave van Wegwijs is te vinden via deze link

Wijkagenten zijn de ogen en oren van de wijk. Uit een onlangs gepresenteerd, landelijk rapport blijkt echter dat hun inzet op andere taken, die wijkfunctie bemoeilijkt. CDA Ede wil graag van het college van B&W weten of deze bevindingen ook voor de Edese agenten gelden. De meest voorkomende problemen in de wijk en het landelijk gebied zijn ondermijning, problematische jeugdgroepen, personen met verward gedrag en verkeersoverlast. In het onderzoek van de landelijke Inspecteur Justitie en Veiligheid gaat het om de vraag welke bijdrage de politie levert aan handhaving en veiligheid in de wijk en het landelijk gebied. Zichtbaar Uit het onderzoek blijkt dat wijkagenten vaak ingezet worden op andere taken, zoals noodhulp, demonstraties, enz. Het CDA vindt het echter belangrijk dat de wijkagent zichtbaar en merkbaar aanwezig is in de wijk en het buitengebied. Gelukkig hebben we in Ede wijkagenten die elke dag rondfietsen, rijden en lopen, maar kunnen zij genoeg doen? Vragen Omdat het landelijk onderzoek stevige conclusies bevat, willen we graag weten hoe dit in Ede zit en vragen we het college om een uitleg van dit onderzoek voor de situatie in de gehele gemeente Ede. We hebben de volgende vragen gesteld en hopen daarop binnen 30 dagen antwoord te ontvangen: Heeft het college kennisgenomen van voornoemd onderzoeksrapport? Hoe duidt het college de conclusie in het rapport dat wijkagenten de rol in de middelgrote gemeenten en op het platteland niet voldoende waar kunnen maken, doordat wijkagenten in deze gebieden vaak voor andere taken, waaronder noodhulp, worden ingezet? Hoe duidt het college volgende conclusie uit het rapport voor de situatie in Ede: ‘Het ontbreekt aan tijd en capaciteit voor wijkagenten om een stevig verankerde plek in de wijk te hebben’ (p. 20)? Geldt dit ook voor Ede? Hoe duidt het college volgende conclusie uit het rapport voor de situatie in Ede: ‘Dit heeft tot gevolg dat kennis van- en inzicht in problemen in de wijk bij de politie afneemt, waardoor wijkagenten geen goede invulling kunnen geven aan hun signalerende en preventieve rol. De politie is daarvoor in toenemende mate afhankelijk van de gemeente. Met name de thema’s ondermijning en jeugd worden in de grote en middelgrote steden zo opgepakt dat de politie steeds meer een repressieve uitvoeringsorganisatie is geworden’ (p.20)? In het rapport wordt gesteld dat de politie ‘overvraagd’ is. Hoe duidt het college deze uitspraak voor de situatie in Ede? Tenslotte, wat is de reactie van het college op de aanbevelingen die in het rapport staan?

Elke gemeente, dus ook Ede, heeft plaatselijke verordeningen: regels die in die gemeente gelden op het gebied van de openbare orde en veiligheid. Bij het aanpassen van de Edese verordeningen is er voor het eerst een regel opgenomen over het gebruik lachgas. Met de aanpassing door de gemeenteraad op 10 september kan de gemeente nu op alle plekken waar het recreatief gebruik van lachgas overlast geeft, optreden. Ook kan de gemeente gebieden aanwijzen waar recreatief gebruik van lachgas sowieso niet mag. Dat is een goede zaak, vindt het CDA Ede. Fractievoorzitter Anne-Jan Telgen: ‘Lachgas lijkt wellicht onschuldig, maar de gevaren voor de verkeersveiligheid en eigen gezondheid bij veelvuldig gebruik mogen we niet onderschatten.’ Ongelukken en troep De cijfers spreken voor zich: ‘De afgelopen tijd zijn er in Nederland meerdere verkeersongevallen onder invloed van lachgas geweest en ziekenhuizen zien het aantal patiënten toenemen. Ook zien we afval van lachgaspatronen op straten, pleinen en zelfs in speeltuinen. Met deze aanpassing van de APV is dat niet in een keer afgelopen, maar kan de gemeente wel optreden, met als doel troep op straat en gezondheidsschade voorkomen.’

Last van jacobskruiskruid? Meld het! Het ziet er zo leuk uit, met z´n lieve, gele bloemetjes… maar schijn bedriegt. Het jacobskruiskruid, dat we ook in de Edese bermen en weilanden veelvuldig aantreffen, is een sluipmoordenaar én een woekeraar. CDA Ede heeft de gemeente gevraagd in actie te komen. De toename van jacobskruiskruid heeft waarschijnlijk te maken met een toename van grootschalige aanleg van infrastructuur, bebouwing en het teruggeven van landbouwgrond aan natuur. Daardoor ontstaat zogeheten ´verstoorde grond´ waar de plant het goed op doet. Daarnaast is jacobskruiskruid veelvuldig ingezaaid in wegbermen. Dodelijk Koeien en paarden eten om het kruid heen als ze aan het grazen zijn. Maar als de planten mee gemaaid worden, komen zij in kuilvoer en hooi terecht. De dieren kunnen dan dus niet meer selecteren en krijgen de plant binnen. Een jacobskruiskruidvergiftiging vindt plaats via het spijsverteringssysteem. Dieren worden ziek en bij teveel inname, sterven ze. Bezorgd Wij kregen terecht vragen van bezorgde agrariërs of de gemeente wat aan deze plant in de bermen doet. De boeren houden hun weiland kruiskruidvrij, maar als de bermen vol staan, verstuift het kruid alsnog hun weilanden in. Gevaarlijk voor het vee! Melden De gemeente heeft ons laten weten: • Meld het altijd als dit kruid in de berm staat via: https://www.ede.nl/aanvragen-en-regelen/melding-of-klacht-openbare-ruimte ; • het jacobskruiskruid is als aandachtspunt meegenomen in de maaibestekken voor de bermen; • de bermen langs de A30 en de A12 zijn van Rijkswaterstaat. Daar kan de gemeente dus niets over zeggen. Het Edese grondgebied is uitgestrekt, dus blijf melden, zodat de gemeente weet waar ze aan de slag moet om het jacobskruiskruid te verwijderen!

“Laten we geen financiële klap uitdelen” Donderdagavond 25 juni vond er in de gemeenteraad van Ede een debat plaats over de kosten van een graf. Goed dat dit debat nu gevoerd werd, maar het CDA Ede is nog niet erg enthousiast over de voorgestelde kostenstijging. Fractievoorzitter en woordvoerder op dit onderwerp is Anne Jan Telgen. Hij legt uit: “Als nabestaande van iemand die begraven is, krijg je na tien jaar de vraag of je het graf wilt verlengen. Doe je dat niet, wordt het graf leeg gehaald, zodat iemand anders daar begraven kan worden. Het voorstel is dat de kosten van tien jaar verlengen van een graf van €506 naar €808 gaan. Dat is een enorme stijging, vindt het CDA.” Natuurbegraven Om de kosten van de begraafplaatsen te dekken, moeten alle tarieven fors omhoog, stelt de wethouder. Het CDA heeft gevraagd om alternatieven, zoals minder kosten maken door het ruimen van graven anders te organiseren. Ook kan de gemeente meer inkomsten verwerven én kosten besparen door bijvoorbeeld natuurbegraven mogelijk te maken op alle gemeentelijke begraafplaatsen. Klap Anne Jan blijft de discussie over de tarieven op de voet volgen: “Het verliezen van een dierbare is een emotionele klap. Laten we daar geen financiële klap achteraan geven.”

De afgelopen week vond de Week tegen eenzaamheid plaats. Bij zo’n week dachten we eerdere jaren vooral aan ouderen, maar ook steeds meer jongeren kampen met eenzaamheidsgevoelens. En toen kwam ook nog Corona… Deze verwarrende Coronatijd maakt het omgaan met alleen-zijn niet gemakkelijker. In elke leeftijdsgroep ervaren mensen dit gevoel zodanig, dat ze er last van hebben. Alles wat vanzelfsprekend was, is dat niet meer. Thuis werken en online lessen volgen; verenigingen, koor, kerkdiensten, sport en hobby’s die fysiek niet kunnen doorgaan, dat alles kan een groot gevoel van eenzaamheid geven. In het klein Via social media kunnen we contact hebben, maar daarmee is het gevoel van eenzaamheid niet weg. Eenzaamheid is ook niet zomaar op te lossen, maar laten we het – in het klein – proberen! Zie om naar elkaar, door een belletje, een boodschap doen, een bezoekje-op-afstand, zodat jongeren én ouderen voelen dat ze gezien worden. Ook, of misschien wel júist, in deze Coronatijd!

We kennen de vreselijke beelden uit kamp Moria op Lesbos: kinderen die op straat slapen na de branden daar. Landelijk is een initiatief gestart om aan de staatssecretaris kenbaar te maken waar eventueel alleenstaande vluchtelingkinderen in Nederland opgevangen kunnen worden. Donderdag 17 september sprak de gemeenteraad over het aansluiten van de gemeente Ede bij deze zogeheten ‘coalition of the willing’. De motie kreeg een meerderheid en werd aangenomen. Dat betekent dat de gemeente Ede zich bereid verklaart om een bijdrage te leveren aan de opvang van alleenstaande vluchtelingenkinderen. Verantwoordelijkheid Het CDA-Ede heeft deze motie ondersteund. We hebben daarbij deze stemverklaring uitgesproken: “Vanuit onze kernwaarde solidariteit ziet het CDA een belangrijke verantwoordelijkheid voor het opvangen van vluchtelingen uit onveilige landen, zeker kinderen. Aangezien de opvang van vluchtelingen in eerste instantie een rijksaangelegenheid is, is onze boodschap richting Den Haag dat Ede wat ons betreft openstaat voor het leveren van een bijdrage aan de opvang van alleenstaande vluchtelingenkinderen.” Boodschap Met dit aangenomen voorstel ligt nog niets vast. Mocht er een beroep op ons gedaan worden, gaan we het met Rijk om tafel. Hoe onze bijdrage aan opvang er precies uit ziet, wordt dan pas besproken en ingevuld. Met deze motie is wel de boodschap afgegeven: in Ede denken we graag mee over een oplossing voor de troosteloze situatie van alleenstaande vluchtelingenkinderen. Een boodschap die naadloos aansluit op onze kernwaarde ‘solidariteit’.

Weet u nog, dat we vorig jaar met ruim 100.000 mensen op de hei waren om Operatie Market Garden te herdenken? Stilstaan bij onze bevrijding vindt de CDA-fractie van groot belang. Oók als we dat – als gevolg van het coronavirus – thuis doen. Op 17 en 18 september 1944 landden Schotse en Britse parachutisten op de Ginkelse heide, als onderdeel van Operatie Market Garden. Deze operatie had tot doel om de brug over de Rijn bij Arnhem te veroveren op de Duitse bezetter, en daarmee de bevrijding van Nederland te versnellen. Belangrijk! Elk jaar organiseert Ede een uitgebreid herdenkingsprogramma, waaronder de grootste paradropping van Nederland en de kranslegging bij het Airborne monument. Helaas gooit COVID-19 dit jaar roet in het eten. Omdat wij het belangrijk vinden dat we dit historische feit en de gesneuvelde militairen blijven gedenken, steekt de CDA-fractie zaterdag 19 september de Airborne vlag uit. Net zoals zoveel anderen in de gemeente Ede. Want ondanks de afstand: herdenken doen we samen!

De zware regenval van dinsdagavond 11 augustus hield flink huis in Lunteren en omgeving. Het ligt in de lijn der verwachting dat we in de toekomst vaker met zulke buien te maken krijgen. CDA-fractievoorzitter Anne-Jan Telgen heeft daarom aan de bel getrokken bij het Edese college van B&W en raadsvragen gesteld. Telgen: ‘Het noodweer is allereerst natuurlijk erg vervelend voor alle mensen die schade hebben ondervonden. Ondergelopen huizen, winkels of campings zoals de Beukhof in Lunteren, dat is niet niks. We hopen dat deze schade hersteld kan worden. In de toekomst kunnen we echter vaker extreme buien verwachten. CDA Ede wil daarom weten van burgemeester en wethouders welke plannen er klaarliggen om regenoverlast te beperken. Als die plannen er nog niet zijn, moeten ze zo snel mogelijk gemaakt worden.’ Rioolcapaciteit Anne-Jan vervolgt: ‘Regen kunnen we niet voorkomen, maar we kunnen er wel voor zorgen dat wanneer het zo hard regent, we het water de goede kant op sturen. Er zijn in onze gemeente meerdere voorbeelden van lagergelegen straten die overstromen bij hevige regenval. Probleem is dat ons riool zoveel regenwater in korte tijd, niet aan kan. We moeten er dus voor zorgen dat we minder water het riool inlaten én dat we riool- en hemelwater sneller en/of breder afvoeren.’ Minder verharding Ook burgers zelf zijn aan zet, stelt Telgen: ‘Alle beetjes helpen, zoals je regenpijpen niet op het riool aansluiten, een regenton plaatsen en je tuin minder verharden of betegelen. Het bergen of sneller afvoeren van grote hoeveelheden water – middels sloten en wadi’s – is een taak van de gemeente en het waterschap. We zijn dus benieuwd naar de antwoorden op onze raadsvragen hoe de gemeente dit gaat realiseren.’

Rentmeesterschap, die mooie term kent u vast. Het betekent dat je de wereld beter achterlaat dan dat je haar aantrof. Ook de politiek is daar druk mee bezig. Voor het CDA is rentmeesterschap een belangrijke waarde als er bijvoorbeeld stappen gezet moeten worden van fossiele naar duurzame energiebronnen. CDA-raadslid Marian van Roekel-Vreugdenhil is woordvoerder ‘duurzaamheid’ en geeft aan dat windmolens en zonnepanelen ons moeten gaan helpen om de stap naar duurzame energie te maken: ‘In de gemeenteraad is afgesproken dat we het aantal zonnepanelen op daken verdrievoudigen, 50 hectare aan zonnevelden realiseren en dat we extra windmolens nodig hebben. We zien windmolens het liefst in de buurt van industrieterreinen of langs snelwegen.’ Punten Zonnepanelen liggen idealiter op daken en op restgronden, vindt het CDA. Maar om die 50 hectare zonnevelden te realiseren, ontkomen we er niet aan om maximaal 40 hectare landbouwgrond voor zonnevelden te gebruiken. Wel worden plannen daartoe langs een aantal criteria gelegd. Pas als een plan voldoende punten scoort, volgt er goedkeuring. Besparen ‘Naast het duurzaam opwekken moeten we minder energie gaan verbruiken,’ vult Anne Jan Telgen, CDA-raadslid en woordvoerder ‘wonen’, aan. ‘Investeringen kunnen je in dit geval geld besparen. Bij het vervangen van bijvoorbeeld een koelkast kan een zuiniger energielabel al € 30,- per jaar schelen. Alle huizen gebouwd voor 1990 kunnen beter worden geïsoleerd. Dat kost geld, maar levert op termijn een lagere energierekening op.’ Energiescan Overigens ziet CDA-Ede hier wel een probleem ontstaan: ‘Als het niet lukt om in je woning te investeren, wordt je energierekening alleen maar hoger,’ stelt Anne Jan. ‘De gemeente heeft al een gratis energiescan en duurzaamheidsleningen ingesteld, maar daarmee zijn we er nog niet. Het CDA zet zich ervoor in dat alle woningen, bedrijfspanden en kantoren voor 2035 duurzaam zijn geïsoleerd, buurt voor buurt, straat voor straat.’

Mark Obbink is terug als raadslid! Donderdagavond werd hij geïnstalleerd als CDA-raadslid voor de gemeente Ede. Hij vult de plek in die vrij kwam nadat Jan Pieter van der Schans onlangs als wethouder aan de slag ging. Arena Mark is geen onbekende voor en in de gemeenteraad. Hij was raadslid tot 2018, daarna bleef hij actief als fractievolger. En nu mag hij weer de raad in! Hoe is dat voor hem? “Dat voelt als vertrouwd thuis komen. Deze overstap als gemeenteraadslid naar de arena van de Edese politiek is meer dan welkom!” Ruimte In die arena kun je van alles aan Mark overlaten. Hij woont met zijn vrouw en twee kinderen in Ede en werkt als ruimtelijk planvormer bij het Kadaster. Zijn kennis en kunde kan hij uitstekend inzetten bij diverse vraagstukken die met ruimte te maken hebben. “Ik werk onder andere graag mee aan een heldere koers en keuzes voor het buitengebied,” vertelt Mark. “Dat geldt ook voor de uitvoering van wijk- en buurtinitiatieven. Daarnaast wil ik me graag inzetten voor voldoende en betaalbare woningen.” Duizendpoot Bijzonder genoeg vindt Mark ook nog tijd voor ontspanning en creativiteit. “Ik ben met groene vingers geboren en ontspan door tuinieren, lezen en het maken van mijn eigen ontwerpen. Daarnaast heb ik mijn lief(de) in Szeklerland gevonden (Marks vrouw Agnes komt uit deze streek in Roemenië, red.), waarmee ik ook elke dag mijn ‘voordeel’ doe.” Samen Ede kan op Mark rekenen. “We leven in een zorgzame gemeente. Laten we dat koesteren en samen plannen maken voor een mooie toekomst.”